سیاست یک کمربند یک جاده به صادرات صفحات آلیاژ منیزیم ما به اروپا کمک می کند

در 28 مارس، عالی ترین آژانس برنامه ریزی اقتصادی چین، کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی (NDRC)، برنامه اقدام جدیدی را منتشر کرد که جزئیات کلیدی طرح "یک کمربند، یک جاده" پکن را تشریح کرد.رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، این برنامه را محور سیاست خارجی و استراتژی اقتصادی داخلی خود قرار داده است.این آخرین نسخه که در ابتدا به عنوان شبکه ای از پروژه های زیرساختی منطقه ای اعلام شد، نشان می دهد که دامنه طرح "کمربند و جاده" به گسترش خود ادامه داده است و اکنون شامل ارتقای هماهنگی سیاست های تقویت شده در سراسر قاره آسیا، یکپارچگی مالی، آزادسازی تجارت و ارتباط مردم به مردمتلاش‌های چین برای اجرای این ابتکار احتمالاً تأثیر مهمی بر معماری اقتصادی منطقه - الگوهای تجارت منطقه‌ای، سرمایه‌گذاری، توسعه زیرساخت‌ها - خواهد داشت و به نوبه خود پیامدهای استراتژیک برای چین، ایالات متحده و دیگر قدرت‌های بزرگ خواهد داشت.

Q1: "یک کمربند، یک جاده" چیست و در طرح جدید چیست؟

A1: "کمربند اقتصادی جاده ابریشم" و "جاده ابریشم دریایی قرن بیست و یکم" ابتکاراتی هستند که برای اولین بار توسط شی در پاییز 2013 در طی بازدید از قزاقستان و اندونزی معرفی شدند.انتظار می رود که آنها در سیزدهمین برنامه پنج ساله چین که از سال 2016 تا 2020 اجرا می شود و استراتژی سرمایه گذاری ملی را در طول آن دوره هدایت می کند، برجسته باشند.

جزئیاتی که تاکنون توسط رسانه‌های رسمی چین منتشر شده است، معمولاً به طور مشترک به عنوان «یک کمربند، یک جاده» نامیده می‌شود، «کمربند» را به عنوان شبکه برنامه‌ریزی‌شده جاده‌ای زمینی و مسیرهای ریلی، خطوط لوله نفت و گاز طبیعی و سایر پروژه‌های زیربنایی نشان می‌دهد. از شیان در مرکز چین، از طریق آسیای مرکزی امتداد یافته و در نهایت تا مسکو، روتردام و ونیز خواهد رسید.«جاده» که شاید نامش ناخوشایند باشد، معادل دریایی آن است: شبکه‌ای از بندر برنامه‌ریزی‌شده و سایر پروژه‌های زیرساختی ساحلی که نقشه را از جنوب و جنوب شرقی آسیا تا شرق آفریقا و شمال دریای مدیترانه نشان می‌دهد.

طرح جدید «کمربند و یک جاده» که به طور مشترک توسط کمیته ملی توسعه ملی و وزارتخانه های امور خارجه و بازرگانی منتشر شد، نشان می دهد که دامنه این ابتکار فراتر از ساخت و ساز زیرساخت خواهد بود.این برنامه همچنین شامل تلاش‌هایی برای ارتقای یکپارچگی مالی بیشتر و استفاده از رنمینبی توسط کشورهای خارجی، ایجاد «جاده ابریشم اطلاعاتی» است که شبکه‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات منطقه‌ای را به هم پیوند می‌دهد، و موانع را برای تجارت فرامرزی و سرمایه‌گذاری در منطقه کاهش می‌دهد. ابتکارات دیگرموسسات منطقه ای جدید، مانند بانک سرمایه گذاری زیرساخت آسیا (AIIB) و صندوق جاده ابریشم جدید (NSRF)، نیز تا حدی برای تکمیل و حمایت از توسعه کمربند و جاده طراحی شده اند.

این طرح همچنین به دلیل آمیختگی زبان سنتی دیپلماتیک چینی (مثلاً تأکید بر حاکمیت و عدم مداخله) در کنار تمرکز لفاظی جدیدتر بر پایبندی به استانداردهای بالا و هنجارهای بین‌المللی و نقش «تعیین کننده» بازار و صنعت در پیشبرد ابتکار قابل توجه است.این بازتاب تعهد رهبری چین در سومین پلنوم نوامبر 2013 برای «اعطای نقش تعیین کننده به بازار در تخصیص منابع» است، اما باید دید که آیا نیروهای بازار و ملاحظات تجاری در واقع نقش مهمی در پیشبرد این منابع خواهند داشت یا خیر. راه ابریشم جدید رو به جلو

Q2: پکن در تلاش است تا با این ابتکار به چه چیزی دست یابد؟

پاسخ 2: محرک‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی مهمی برای این ابتکار وجود دارد، اگرچه پکن احتمالاً در حال حاضر با توجه به چالش‌های اقتصادی داخلی خود بیشتر بر روی اولی متمرکز است.

به طور خاص، رهبری چین در حال مبارزه برای مدیریت گذار دشوار به یک "عادی جدید" رشد اقتصادی کندتر و پایدارتر است.پروژه‌های زیرساختی پیشنهاد شده به عنوان بخشی از یک کمربند و جاده - که بسیاری از آنها از فقیرترین و کمتر توسعه‌یافته‌ترین مناطق چین عبور می‌کنند - می‌توانند محرکی برای کمک به کاهش اثرات این کندی عمیق‌تر باشند.پکن همچنین امیدوار است که با بهبود ارتباط بین استان‌های توسعه نیافته جنوبی و غربی، سواحل غنی‌تر و کشورهای حاشیه آن، کمربند و جاده یکپارچگی اقتصادی داخلی و رقابت‌پذیری چین را بهبود بخشد و رشد متعادل‌تر منطقه‌ای را تحریک کند.علاوه بر این، ساخت و ساز برای کمک به استفاده از ظرفیت مازاد صنعتی عظیم چین و تسهیل ورود کالاهای چینی به بازارهای منطقه است.در زمانی که بسیاری از شرکت‌های بزرگ دولتی در تلاش هستند تا سرپا بمانند و بانک‌ها در چرخه چرخش پرتفوی وام‌های رو به رشد و به تدریج کمتر قابل دوام گیر کرده‌اند، پروژه‌هایی که کمربند و جاده را تشکیل می‌دهند می‌توانند حمایت حیاتی و حیاتی را فراهم کنند. به عنوان یک ابزار حمایتی مفید برای جبران منافعی که توسط تلاش‌ها برای اجرای اصلاحات بازارمحور تهدید می‌شوند، خدمت می‌کنند.

در جبهه سیاست خارجی، کمربند و جاده منعکس کننده بسیاری از اولویت هایی است که شی جین پینگ در گردهمایی بزرگ حزب کمونیست چین در مورد امور خارجی در نوامبر گذشته شناسایی کرد.اینها شامل تمرکز بیشتر بر بهبود دیپلماسی با کشورهای همسایه و استفاده استراتژیک تر از اقتصاد به عنوان بخشی از مجموعه ابزار دیپلماتیک کلی چین بود.در پس‌زمینه «شکاف زیرساختی» منطقه‌ای که به تریلیون‌ها دلار تخمین زده می‌شود، این ابتکار منابع عظیم و رو به رشد چین را برجسته می‌کند و یک هویج مالی بزرگ برای تشویق دولت‌های آسیایی برای پیگیری همکاری بیشتر با پکن فراهم می‌کند.در میان مدت تا بلندمدت، اجرای موفقیت‌آمیز این طرح می‌تواند به تعمیق یکپارچگی اقتصادی منطقه‌ای، تقویت تجارت فرامرزی و جریان‌های مالی بین کشورهای اوراسیا و جهان خارج، و تقویت بیشتر الگوهای چین محور تجارت، سرمایه‌گذاری و زیرساخت کمک کند.این امر اهمیت چین را به عنوان یک شریک اقتصادی برای همسایگانش تقویت می کند و به طور بالقوه اهرم دیپلماتیک پکن در منطقه را افزایش می دهد.افزایش سرمایه گذاری در انرژی و منابع معدنی، به ویژه در آسیای مرکزی، می تواند به کاهش اتکای چین به کالاهای وارداتی از خارج از کشور، از جمله نفت ترانزیت از تنگه مالاکا، کمک کند.

س 3: آیا این ابتکار شامل یک منطقه تجارت آزاد یا ایجاد نوع دیگری از نهاد بین المللی است؟

پاسخ 3: خیر، واضح است که این یک منطقه تجارت آزاد منطقه ای نیست، و شامل هیچ توافق نامه الزام آور دولت به دولت نیست.در عوض، این در قلب خود تعهد چین برای استفاده از منابع اقتصادی و مهارت های دیپلماتیک خود برای ارتقای سرمایه گذاری زیرساختی و توسعه اقتصادی است که چین را بیشتر به سایر نقاط آسیا و اروپا پیوند می دهد.در این راستا، این نشان دهنده ترجیح چین برای اجتناب از معاهدات رسمی با الزامات انطباق قابل اندازه گیری در صورت امکان به نفع ترتیبات کمتر رسمی است که به آن انعطاف می دهد و به آن اجازه می دهد تا مهارت های اقتصادی و سیاسی خود را به حداکثر برساند.

Q4: مزایای بالقوه برای آسیا چیست؟

پاسخ 4: «یک کمربند، یک جاده» به عنوان نسخه چینی طرح مارشال نامیده می‌شود، مقایسه‌ای که پکن سعی دارد آن را به‌عنوان مملو از مضامین ژئوپلیتیکی که ادعا می‌کند در ابتکار عمل خود وجود ندارد، کم اهمیت جلوه دهد.

به کنار انگیزه‌ها، این ابتکار تصویری قدرتمند از ظرفیت رو به رشد و نفوذ اقتصادی چین و قصد دولت شی برای استقرار آنها در خارج از کشور است.پروژه هایی که کمربند و جاده را به درستی اجرا می کنند، می توانند به افزایش رشد اقتصادی منطقه ای، توسعه و ادغام کمک کنند.بر اساس گزارش بانک توسعه آسیایی، بین عرضه و تقاضا برای مخارج زیرساختی در آسیا حدود 800 میلیارد دلار «شکاف» سالانه وجود دارد.با توجه به اینکه زیرساخت ها در قلب کمربند و جاده قرار دارند، فضا برای ابتکار عمل برای ایفای نقش سازنده در معماری اقتصادی منطقه وجود دارد.علاوه بر این، اگر این امر منجر به رشد پایدارتر و فراگیرتر شود، می تواند به تقویت نهادهای سیاسی در منطقه و کاهش انگیزه ها و فرصت های جنبش های تروریستی کمک کند.

Q5: خطرات بالقوه چیست؟

پاسخ 5: اجرای کمربند و جاده خطرات و چالش های قابل توجهی را برای چین و همسایگانش به همراه خواهد داشت.مشکلات گذشته پکن در سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های خارج از کشور، به‌ویژه از طریق ترتیبات دوجانبه، نشان می‌دهد که بسیاری از پروژه‌های پیشنهادی می‌توانند به چیزی بیش از یک سری غارت‌های گران قیمت ختم شوند.با توجه به سوابق ضعیف شرکت‌های ساختمانی چینی که در کشورهای خارجی فعالیت می‌کنند (از جمله بدرفتاری مکرر با کارگران محلی)، افزایش عمده در مقیاس فعالیت‌های خارجی آن‌ها خطر آسیب‌رسانی به واکنش سیاسی را افزایش می‌دهد که می‌تواند به وجهه پکن آسیب برساند یا منجر به بی‌ثباتی در کشورهای میزبان شود. - به ویژه اگر این تلاش ها منافع پایدار برای اقتصادهای محلی ایجاد نکند.ارتباطات منطقه ای تقویت شده همچنین ممکن است احتمال عواقب رفتار ضعیف در خارج از کشور را افزایش دهد که راه بازگشت به چین را پیدا کند.

خطر دیگر این است که بسیاری از کشورها در آسیا و خارج از آن (از جمله ایالات متحده) در مورد تأثیر ژئوپلیتیک کمربند و جاده نگران هستند.اگرچه پکن در آخرین طرح خود با تأکید بر پتانسیل «برد-برد» این طرح، به دنبال رفع این نگرانی‌ها بوده است، اما تلاش‌های این کشور پیامدهای مهمی در سیاست خارجی برای تعدادی از بازیگران کلیدی منطقه از جمله ژاپن، هند و روسیه خواهد داشت.مسکو به ویژه نگران این ابتکار است که به افزایش نفوذ چین در آسیای مرکزی تبدیل می‌شود، منطقه‌ای که مدت‌هاست آن را در حوزه نفوذ خود می‌دانست و رقابت چین و روسیه اخیراً به‌طور محسوسی تشدید شده است.در همین حال، هند به ویژه از سرمایه گذاری های چینی در سریلانکا که دهلی نو آن را بخشی از حیاط خلوت خود می داند، نگران شده است.

از این رو، این خطر آشکار وجود دارد که تلاش‌های پکن - با نیت خوب یا خیر - تنش‌های ژئوپلیتیکی را در منطقه‌ای که از قبل متشنج است، افزایش دهد.همچنین پیامدهای امنیتی مستقیم پروژه وجود دارد.جاده ابریشم دریایی به طور خاص احتمالاً ظرفیت چین را برای ارائه قدرت دریایی رو به رشد خود در خارج از کشور گسترش می دهد، در حالی که افزایش مشارکت چین در ایجاد زیرساخت های فناوری اطلاعات منطقه ای می تواند کانال های جدیدی را برای پکن برای اعمال نفوذ خود در منطقه ایجاد کند.

از طرف دیگر، این احتمال وجود دارد که این برنامه های عالی به نتیجه نرسند.استراتژی توسعه چین "بسازید و آنها خواهند آمد" در داخل کشور با مشکل مواجه شده است.اگر همین اتفاق در خارج از کشور اتفاق بیفتد، نه تنها می‌تواند باعث واکنش‌های سیاسی علیه چین شود، بلکه ناتوانی وام‌گیرندگان در بازپرداخت وام‌های خود، یا ناتوانی کسب‌وکارها در بازپرداخت سرمایه‌گذاری‌های خود می‌تواند منجر به ایجاد فشار بیشتر بر اقتصاد چین شود و به جای کمک به کاهش جزئی کمک کند. کندی عمیق